فهرست مطالب

نشریه التیام
سال نهم شماره 2 (پاییز و زمستان 1401)

  • تاریخ انتشار: 1402/03/23
  • تعداد عناوین: 7
|
  • محمدعلی صادقی، سمانه قاسمی صفحات 4-16

    گاوها معمولا مقید سازی فیزیکی را تحمل می‏ کنند بنابراین، بسیاری از روش‏ های درمانی و جراحی شامل جراحی‏ های اندام حرکتی را می‏ توان با استفاده از ترکیب آرام ‏بخشی ملایم و بی‏ حسی موضعی یا ناحیه‏ ای انجام داد. این روش‏ ها از خطرات بیهوشی عمومی اجتناب می‏ کنند و نسبتا ساده و ارزان با عوارض جانبی کم هستند. بی‏ حسی موضعی یا ناحیه‏ ای شامل تزریق داروی بی‏ حسی است که از بین رفتن حس را در یک بخش از بدن فراهم می‏ آورد. استفاده مناسب از بی‏ حسی‏ های موضعی ابزاری مهم جهت انجام روش‏ های درمانی و جراحی در اندام‏ های حرکتی گاو است. مهم است که بی‏ حسی موضعی بی‏ دردی کافی را برای کنترل درد فراهم آورد. لیدوکایین معمول‏ ترین داروی بی‏حسی موضعی است که در گاو استفاده می‏ شود. چندین روش بی‏ حسی موضعی و ناحیه ‏ای شامل بی‏ حسی عصبی، بی‏ حسی حلقوی، بی‏ حسی چهار نقطه‏ ای و بی ‏حسی ناحیه ‏ای سیاهرگی برای بخش پایینی اندام‏ ها در گاو وجود دارد. در بی‏ حسی ناحیه ‏ای، داروی بی‏ حسی نزدیک یک عصب خاص تزریق می‏ شود در حالی‏ که بی‏ حسی حلقوی با تزریق داروی بی‏ حسی به‏ صورت دورتادور انجام می‏ شود. در بی‏ حسی چهار نقطه ‏ای، داروی بی‏ حسی در چهار نقطه به ‎منظور بی‏ حس کردن بخش پایینی اندام از پسترن به سمت پایین تزریق می‏ شود. در بی ‏حسی ناحیه ‏ای سیاهرگی، داروی بی‏ حسی به‏ صورت داخل سیاهرگی از طریق یک کاتاتر، پس از قرار دادن تورنیکت دورتادور اندام تزریق می‏ شود. توجه به حجم داروی بی‏ حسی موضعی جهت پیشگیری از اثرات سمی این داروها ضروری است. در این مقاله، معمول‏ ترین روش ‏های بی‏ حسی موضعی در بخش انتهایی اندام‏ ها گاو شرح داده می‏ شود.

    کلیدواژگان: اندام، بی‏حسی موضعی، گاو
  • زهرا سادات یوسف ثانی، احد جعفری رهبار علی زاده، سمانه قاسمی صفحات 17-29

    اختلالات تاندونی عامل مهم لنگش، کاهش تولید و خسارات اقتصادی در گاو هستند. این اختلالات ممکن است مادرزادی یا اکتسابی باشد. جراحات اکتسابی تاندون شامل بریدگی، کنده شدگی و پارگی تاندون هستند. ضربات مستقیم، جراحات مرتبط با تولید مثل، جدال گاوها و حوادث حین کار مهم‏ترین عوامل مسبب جراحات تاندونی در گاو هستند. تاندون‏های خم‏کننده سطحی و عمقی و تاندون گاستروکنمیوس به طور معمول تحت تاثیر قرار می‏گیرند. علایم بالینی جراحات تاندونی بستگی به شدت جراحت دارد. درد، لنگش ملایم تا شدید و زمین‏گیری علایم بالینی مرتبط با جراحات تاندونی در گاو هستند. درمان جراحات تاندونی شامل استراحت، داروهای ضد التهاب، حمایت اندام از طریق کاربرد گچ یا آتل و تنورافی هستند. پیش‏آگهی جراحات تاندونی تحت تاثیر شدت جراحت قرار می‏گیرد. جراحات معمول تاندونی در گاو در این مقاله شرح داده می‏شوند.

    کلیدواژگان: گاو، تاندون، جراحات تاندونی، لنگش، تنوسینوویت
  • زهرا سادات یوسف ثانی، احد جعفری رهبار علی زاده، محمدعلی صادقی صفحات 30-42

    لنگش اندام‏های حرکتی خلفی منشا گرفته از مفصل استایفل یکی از عوامل درد و کاهش تولید و حذف از گله در گاو است. استایفل مفصلی بزرگ است که به سه مفصل رانی کشککی و رانی درشت‎نی خارجی و داخلی تقسیم می‏شود. ساختارهای اصلی بافت نرم مفصل استایفل لیگامان‏های جانبی خارجی و داخلی، لیگامان‏های صلیبی قدامی و خلفی، لیگامان‏های کشککی خارجی، میانی و داخلی و منیسک‏ها هستند که در تثبیت مفصل استایفل و عملکرد آن مشارکت دارند. اختلالات مختلفی شامل شکستگی‏ها، آرتریت و جراحات منیسک‏ها، لیگامان‏های جانبی و صلیبی و ثبیت فوقانی کشکک مفصل استایفل در گاو را تحت تاثیر قرار می‏دهند. مهم‏ترین پیامد جراحات استایفل بیماری تخریب کننده مفصل است. درجات مختلفی از افیوژن مفصل، درد و لنگش، علایم بالینی جراحات استایفل در گاو هستند. تشخیص و درمان لنگش مفصل استایفل ممکن است دشوار باشد. رادیولوژی و اولتراسونوگرافی می‏تواند برای تشخیص جراحات مفصل استایفل در گاو استفاده شود. به دلیل ملاحظات اقتصادی و محدودیت‏های دیگر، کاربرد روش‏های تصویربرداری تشخیصی مانند آرتروسکوپی، توموگرافی کامپیوتری (سی‏‏تی‏ اسکن) و تصویر سازی تشدید مغناطیسی (ام ‏آر آی) رایج نیست. روش‏های جراحی و مدیریت محافظه‏ کارانه برای درمان اختلالات استایفل در گاو استفاده می‏شوند. ارزش اقتصادی گاو، شدت جراحت، در دسترس بودن تجهیزات و تبحر جراح باید برای انتخاب گزینه‏ های درمان مورد توجه قرار گیرد. پیش‏آگهی اختلالات استایفل در گاو متغیر است و نوع جراحت، شدت آن، ساختارهای درگیر و جراحات هم‏زمان و همچنین شرایط گاو بستگی دارد. در این مقاله مهم‏ترین جراحات مفصل استایفل، علایم بالینی، تشخیص، درمان و پیش‏آگهی این جراحات در گاو شرح داده می‏شود.

    کلیدواژگان: گاو، صلیبی، مفصل، استایفل، لنگش، لیگامان
  • حمیدرضا مسلمی، نوید احسانی پور صفحات 43-52

    با توجه به تاثیر بسیار زیاد وضعیت آناتومی اندام حرکتی بر عملکرد تولیدی، رفاه حیوان و همچنین پیامدهای اقتصادی ناشی از آن، مطالعه انواع بدشکلی های اندام حرکتی در نوزادان و ارایه روش‏های اصلاحی حایز اهمیت زیادی است. بدشکلی‏های مادرزادی سیستم حرکتی بیشتر در گوساله‏ ها، بره‏ها و کره‏ها مشاهده می‏شود و تاندون‏های خم‏ کننده و بازکننده مفاصل فتلاک و پسترن را درگیر می‏کند. در گوساله ‏ها، بدشکلی خمشی در کارپ و ناهنجاری های خمشی در فتلاک، در اندام های جلویی شایع ترین نوع بدشکلی مادرزادی است. درمان غیر جراحی در مواردی که اندام حرکتی با نیروی دست قابل بازکردن بوده و قسمت شکمی انگشتان در تماس با زمین باشد، انجام می گیرد. درمان جراحی عمدتا در موارد شدید و در گوساله‏هایی که بکارگیری آتل یا گچ در آن‏ها کارساز نبوده و یا اصلاح بدشکلی ناکافی بوده، بکار می رود. پیش آگهی در گوساله های مبتلا به بدشکلی خمشی خوب است. بدشکلی ‏های زاویه‏ای اندام، به انحراف اندام به سمت خارج یا داخل اشاره دارد. جهت بررسی محل آناتومیکی بدشکلی و میزان آن، نیاز به حالت گماری پشتی-کف دستی (کف پایی) است. هنگامی‏که بدشکلی زاویه ‏ای با اختلالات صفحه رشد استخوان مرتبط است، حذف ضریع استخوان و یا تاخیر در رشد صفحه رشد به روش تثبیت صفحه رشد در اصلاح بدشکلی کمک می ‏کند. علاوه بر این، استیوتومی به دو روش closing wedge و step-wise برای اصلاح ناهنجاری زاویه ای است. پیش آگهی بدشکلی زاویه ای مرتبط با عدم تعادل صفحه رشد، مطلوب است. درحالی‏که پیش آگهی بدشکلی زاویه ای ثانویه که به دنبال جراحات ارتوپدی در اندام مخالف ایجاد می شود، بسیار ضعیف است.

    کلیدواژگان: بد شکلی خمشی، بد شکلی زاویه ای، گوساله
  • سید موسی موسوی، سمانه قاسمی صفحات 53-64

    آرتریت عفونی یکی از مهم‏ترین دلایل ایجاد لنگش در گوساله ها و گاوها است و تاخیر در درمان می‏تواند موجب حذف زودهنگام، کاهش تولید و خسارات اقتصادی در گله ‎شود. این شرایط زمانی رخ می‏دهد که فضای مفصلی مورد تهاجم میکروارگانیسم‏های مختلف قرار بگیرد. اگرچه به‏ طور معمول باکتری‏ها مسیول آرتریت عفونی هستند اما می‏تواند توسط ویروس‎ها و قارچ‎ها نیز ایجاد شود. نقص در انتقال ایمنی غیر فعال، زخم‏های متنفذه، انتشار عفونت از جریان خون و مداخلات درمانی یا تشخیصی عوامل آرتریت عفونی هستند. لنگش، افیوژن مفصل، درد و تب از مهم‏ترین علایم بالینی آرتریت عفونی هستند. معاینه بالینی کامل، آنالیز مایع مفصلی و خون و روش‏های تصویربرداری به ‏عنوان ابزار تشخیص برای آرتریت عفونی استفاده می‏شوند. تشخیص به‏ موقع و درمان مناسب آرتریت عفونی به‏ منظور بهبود پیش ‏آگهی ضروری است. راهبرد درمان آرتریت عفونی شامل آنتی‏بیوتی ک‏تراپی، ضد التهاب‏ها و لاواژ مفصل می‏شود. پاتوفیزیولوژی، تشخیص و درمان آرتریت عفونی در این مقاله ارایه می‏شود.

    کلیدواژگان: آرتریت عفونی، لنگش، مفصل، گاو، گوساله
  • سجاد پیش بین، فرزاد حیاتی صفحات 65-74

    لنگش در اندام ‏های حرکتی یکی از مهم‏ ترین مشکلات گاوداری ‏های امروز است که ضررهای اقتصادی جبران ‏‏ناپذیری ایجاد می‏ کند به‏ طوری‏ که حدود 60% گاوهای هر گله حداقل در طول سال یک‏بار دچار لنگش می‏ شوند (جراحات انگشتی در ایران 8/31%). جراحات انگشت ‏ها یکی از اصلی ‏ترین دلایل لنگش در گاوها است. استخوان ‏های انگشت ‏ها در گلو شامل بند های اول، دوم و سوم هستند. دو انگشت فرعی نیز در گاو وجود دارند. انگشت میانی و انگشت جانبی به ترتیب در اندام‏ های حرکتی جلویی و عقبی ساختار های اصلی تحمل وزن هستند. یکی از درمان ‏های کاربردی برای جراحات انگشت ‏ها، قطع آن‏ ها است. از میان مهم‏ ترین علل قطع انگشت می ‏توان به استیومیلیت ‏های استخوان ‏های انگشت ‏ها و ناویکولار، آرتریت‏ های عفونی مفاصل بین انگشتی، شکستگی ‏ها و ضربات سم اشاره کرد. اغلب جراحی ‏های قطع انگشت تحت بی‏حسی موضعی در گاو در حالت ایستاده انجام می ‏شود. انتخاب روش ‏های قطع انگشت بستگی به عوامل مختلفی مانند نوع جراحت و وسعت ساختارهای آناتومیکی درگیر دارد. معمول ‏ترین روش جراحی، قطع انگشت‏ ها قطع انگشت از طریق یک ‏سوم انتهایی استخوان بند بالایی بدون نیاز به آویخته پوستی است که معمولا پیش ‏آگهی خوبی نیز دارد و در بهبود عمر اقتصادی دام موثر است. امروزه، قطع اندام و استفاده از پروتز در گاو و گوساله با صدمات غیر قابل درمان عضلانی اسکلتی یا عفونت کاربرد دارد. هر چند پیش ‏آگهی کوتاه مدت قطع اندام خوب است، پیش ‏آگهی طولانی مدت بستگی به تحمل وزن و شرایط نگهداری حیوان دارد.

    کلیدواژگان: قطع انگشت، گاو، لنگش
  • نسیم قائمی فر، فائزه علی پور صفحات 75-85

    وقوع شکستگی های استخوانی یکی از مشکلاتی است که امروزه به کرات در حیوانات رخ می دهد و می تواند آسیب های زیادی را سبب شود. این پدیده به صورت معمول در نشخوارکنندگان از جمله گاو ها بسیار رایج می باشد که این گونه حیوانات اصولا انتخاب های خوبی جهت انجام عمل جراحی در جهت اصلاح شکستگی و بهبود پس از آن می باشند. به طور کلی شکستگی هایی که در نشخوارکنندگان و عموما در دام های بزرگ رخ می دهد از اهمیت بالایی جهت درمان برخوردار هستند زیرا طبق تجربیات با وجود هزینه ای که صرف می شود، درمان این عوارض نتیجه های خوبی را ارایه داده است. شکستگی ها بیشتر اندام های حرکتی خلفی و قدامی حیوانات را درگیر کرده و موارد کمتری از قسمت های دیگر گزارش شده است. انتخاب روش مناسب درمان و کنترل این عوارض تحت تاثیر عوامل متعددی قرار می گیرد اما به صورت کلی عوامل اقتصادی در بیماران می تواند یکی از موثر ترین فاکتور ها جهت انتخاب استراتژی درمانی و کنترلی مناسب تلقی شود. در زمینه اصول مدیریت شکستگی ها مواردی چون توجه به معاینه فیزیکی، جلوگیری از عفونت های ثانویه بعدی و... قرار می گیرد. به طور کلی از سال 1950 به بعد، استفاده از تثبیت داخلی در درمان شکستگی ها روند افزایشی گرفت. هزینه هایی که جهت تهیه ابزار های تثبیت داخلی شکستگی ها , تهیه عکس های رادیوگراف، دستمزد جراحان , مراقبت های بعد از عمل و... صرف می شود شاید برای صاحب دام قابل توجه باشد به همین علت بایستی قبل از شروع عمل جراحی این مسایل با صاحب دام در میان گذاشته شود. در خصوص اصلاح شکستگی ها با تثبیت خارجی با وجود این که مطالعات زیادی در خصوص استفاده از این روش وجود دارد اما در خصوص استفاده از این سیستم در حیوانات بزرگ مطالعات زیادی در دسترس نیست. در این مقاله به اصول درمان شکستگی ها از نوع تثبیت داخلی و خارجی اشاره شده است.

    کلیدواژگان: شکستگی، گاو، تثبیت داخلی، تثبیت خارجی
|
  • mohammadali sadeghi, Samaneh Ghasemi Pages 4-16

    Cattle usually tolerate physical restraint so, many surgical or therapeutic techniques including limbs procedures can be performed by using a combination of mild sedation and local or reginal anesthesia. These techniques avoid the risk of general anesthetic and are relatively simple and inexpensive with low side effects. Local or reginal anesthesia involve the local anesthetic drug that provide the absence of sensation in a region of body. Use of appropriate of local anesthesia is an important tool to perform different therapeutic and surgical procedures in limbs of cattle. It is important that local anesthesia provides sufficient analgesia for pain management. Lidocaine is the most common local anesthetic drug used in cattle. Before injection, the skin should be cleaned to reduce the chance of introducing pathogens. There are several techniques of local and reginal anesthesia including nerve block, ring block, four-point and, intravenous regional anesthesia for distal limbs in cattle. In nerve block, an anesthetic drug injects near specific nerves while ring block performs by injection of an anesthetic drug circumferentially around the mid-metacarpus or metacarpus region. In low four-point block, local anesthetic drug is injected in four sites to anesthetize the lower limb from pastern distally. During intravenous regional anesthesia, an anesthetic drug is intravenously injected by a catheter followed by the placement of a tourniquet around the limb. Consideration to the volume of used local anesthetic drug is necessary for prevention of toxic effect of these drugs. In this article, the most common local anesthetic techniques of the distal limbs in cattle are described.

    Keywords: Limb, Local anesthesia, Cattle
  • Zahra Sadat Yousef Sani, Ahad Jafari Rahbar Alizadeh, Samaneh Ghasemi Pages 17-29

    Tendon disorders are the important cause of lameness, decreased production and loss of economic in cattle. These disorders may be congenital or acquired. Acquired tendon injuries involve tendon laceration, avulsion and rupture. Direct trauma, breeding injuries, bulls fight, and, handling accidents are the most causes of tendon injuries in cattle. Deep and superficial digital flexor tendons and gastrocnemius tendon are commonly affected. Clinical signs of tendon injuries depend on the severity of injury. Pain, mild to severe lameness and recumbency are the clinical signs associated with tendon injuries in cattle. Treatment of tendon injuries consist of stall confinement, anti-inflammatory medications, limb supporting through application of cast or splint and tenorrhaphy. The prognosis of tendon injuries affects by the severity of injury. Common acquired tendon injuries in cattle are described in this article.

    Keywords: Cattle, Tendon, Tendon injuries, Lameness, Tenosynovitis
  • Zahra Sadat Yousef Sani, Ahad Jafari Rahbar Alizadeh, mohammadali sadeghi Pages 30-42

    Lameness of the hindlimbs originating from the stifle joint is one of the causes of pain, production losses, and culling from herd in cattle. Stifle is a large joint divided into femeropatellar and lateral and medial femorotibial joints. The major soft tissue structures of the stifle joint are lateral and medial collateral ligaments, cranial and caudal cruciate ligaments, lateral, middle, and medial patellar ligaments, and menisci That contribute to stabilize the stifle joint and its function. Different disorders including fractures, arthritis, and injuries of the menisci, collateral, and cruciate ligaments, and upward fixation of the patella affect stifle joint in cattle. The most important sequela of the stifle injuries is degenerative joint disease. Various degree of joint effusion, pain and lameness are the common clinical signs of stifle injuries in cattle. Lameness of the stifle joint may be difficult to diagnose and treat. Therefore, careful examination of the hindlimb is indicated. Radiography and ultrasonography can be used for diagnosis of stifle joint injuries in cattle. Because of the economic considerations and other limitations, advanced diagnostic techniques such as arthroscopy, computed tomography, and magnetic resonance imaging are uncommonly performed in cattle. Conservative management and surgical techniques are used for treatment of stifle disorders in cattle. Economic value of the cattle, severity of injury, presence of degenerative joint disease, availability of surgical equipment, and expertise of the surgeon should be considered for selecting of treatment options. Prognosis of stifle disorders in cattle is variable and depends on the type of injury, its severity, involved structures and concurrent injuries as well as cattle condition. In this article the most important soft tissues injuries of the stifle joint, clinical signs, diagnosis, treatment and prognosis of these injuries are described.

    Keywords: Cattle, Cruciate, Joint, Stifle, Lameness, Ligament
  • hamidreza moslemi, navid Ehsan pour Pages 43-52

    As the anatomical condition of the limbs is extremely important for production performance, animal welfare, as well as economic consequences, it is very important to study the types of limbs malformations in infants and provide corrective measures. A congenital malformation of the animal's limbs is more common in calves, lambs, and foals, involving flexor and extensor tendons in the fetlock and pastern joints. Deformities of the wrist and palmar-carpal joint in the forelimbs are the most common congenital deformities in calves. A non-surgical treatment is performed in cases whose limbs can be opened with the hand, and the ventral part of the fingers is in contact with the ground. The use of surgical treatment is mainly reserved for severe cases of deformity and calves with insufficient correction after splints and casts have failed. Generally, calves with flexion deformity have a good prognosis. Angular deformity of the limb refers to the deviation of the limb outward (valgus) or inward (varus). An Dorso-Palmar (Plantar) position is necessary to examine and measure the deformity's anatomical position. Angular deformities associated with abnormal bone growth plates can be corrected by removing the bone matrix or delaying on growth plate using of fixation through the growth plate. Furthermore, there are two other surgical methods for correcting angular deformity: osteotomy using the closing wedge and the step-wise method. Angular deformities related to imbalances in growth plates have a good prognosis. Secondary angular deformity caused by orthopedic injuries in the opposite limb has a poor prognosis.

    Keywords: Flexural deformity, Angular deformity, Calf
  • Seyed Mousa Mousavi, Samaneh Ghasemi Pages 53-64

    Septic arthritis is an important cause of lameness in cattle and calves and delay in treatment, can lead to early culling, a decrease in production, and economic losses in herd. Although responsible for septic arthritis but can also be caused by other microorganisms. This condition occurs when joint space affects by invasion of various microorganisms. Failure of transfer of passive immunity, penetrating wounds, septicemia, and therapeutic or diagnostic interventions are the causes of septic arthritis. Lameness, joint effusion, pain, and fever are the most important of clinical signs of septic arthritis. One or more joints may be affected. Complete physical examination, synovial fluid and blood analysis, and imaging studies techniques are used as diagnostic tools for septic arthritis. Early diagnosis and appropriate treatment of septic arthritis are necessary to improve prognosis. Treatment strategy of septic arthritis includes antimicrobial therapy, anti-inflammatories, and joint lavage. Pathophysiology, diagnosis and treatment of septic arthritis are described in this article.

    Keywords: Septic arthritis, Lameness, Joint, Calf, Cattle
  • Sajjad Pishbin, Farzad Hayati Pages 65-74

    Lameness of limbs is one of the most important problems of today's cattle farms, which causes irreparable economic losses, so that about 60% of cows in each herd are lame at least once a year (finger injuries in Iran are 31.8%). Injuries of the digits is one of the major causes of lameness in cattle. Bones of the digits in cattle include the first, second and, third phalanx. Two vestigial digits are existed in cattle. The medial digit and the lateral digit are the main weight bearing structures on the forelimb and hindlimb, respectively. One of the practical treatments for injuries of the digits is its amputation. Among the most important causes of digit amputation, can mention osteomyelitis of finger and navicular bones, septic arthritis of interdigital joints, fractures and hoof traumas that have not responded to other conservative treatment. Most of digit amputation procedures perform under local anesthetic techniques with the cattle standing position. Selection of digit amputation techniques depends on several factors, such as the lesion type and the extent of involved anatomical structures. The most common surgical method is to amputate the digit through the distal aspect of the proximal phalanx without the need for a skin flap, which usually has a good prognosis and is effective in improving the economic life of the animal. Todays, limb amputation and the use of prosthesis are indicated in cattle or calf with untreatable musculoskeletal trauma or infection. General anesthesia is recommended for limb amputation. Although the short-term prognosis for limb amputation is good, the long-term prognosis depends on the weight of the animal and caring condition.

    Keywords: Digit amputation, Cattle, Lameness
  • Nasim Qaemifar, Faezeh Alipour Pages 75-85

    Today, bone fracture is one of the common problems that can occur in animals and can cause many damages. Fracture is common in ruminants including cattle, these animals are generally considered as good candidates to perform surgical operations in order to correct fracture and recovery. Generally, fractures which occur in ruminants and generally in large ruminants are of great importance for treatment because according to experiences, despite the cost incurred, the treatment of these complications is a good result .Often fractures occur in hind limb and fore limb parts of the animals and fewer cases are reported from the other parts. Selection of appropriate treatment method and control of these complications is affected by several factors, but in general, economic factors in patients can be considered as one of the most effective factors in this selection. About fracture management, some factors such as physical examination, prevention of subsequent secondary infection and etc, are discussed. In general, from 1950 onwards, the use of internal fixation in the treatment of fractures increased. The costs that are used to provide internal fixation instruments, preparation of radiographs, the salary of surgeons, postoperative cares and etc, may be considered for the owner, therefore, it should be considered before the beginning of surgery. Although there are many studies about the modification of fractures with external fixation, but there is a little data about the use of this system in large animals. In this article, the principles of treatment of internal and external fixation fractures are mentioned.

    Keywords: Fracture, Cattle, Internal fixation, External fixation